အႏၱရာယ္မ်ဥ္းၿပိဳင္မ်ား

ပထမမ်ဥ္းၿပိဳင္
ေျခဆင္း
တေလာက မသြားမျဖစ္ေသာ အသုဘတစ္ခုလုိက္ပုိ႔ခဲ့ရသည္။ ထုိအသုဘမွာပင္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ မိတ္ဆက္ေပး၍ ႏုိင္ငံျခား သားတစ္ဦးႏွင့္ သိကြၽမ္းခြင့္ရသည္။ အဆုိပါႏုိင္ငံျခားသားမွာ နာမည္ႀကီးအေမရိကန္တကၠသုိလ္ေက်ာင္းတုိက္ႀကီးတစ္ခုမွ ပါရဂူဘဲြ႕ ရခဲ့ၿပီး ယခုေလာေလာဆယ္ အာရွတကၠသုိလ္တစ္ခုတြင္ တာဝန္ထမ္း ေဆာင္ေနသည္ဟု သိရသည္။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ အထူးစိတ္ဝင္စား
သူဟုလည္း ဆုိပါသည္။ ပညာရွင္တစ္ေယာက္၏အျမင္ကုိ ၾကားလုိ၍ ကြၽန္ေတာ္ကပင္ အဘိယာစကျပဳလုိက္ရာ ဴနခအကမန တစ္ခုအလား သူ႔အျမင္ေတြကုိ အားပါးတရပုိ႔ခ်ပါေလေတာ့သည္။ သူသင္ၾကားခဲ့ရေသာ သညာ အသိျဖင့္ ႐ုိး႐ုိးသားသားေျပာေနသည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ႏုိင္ပါသည္။
သုိ႔ႏွင့္တုိင္ သူထုတ္ျပေသာ ယုတၱိေတြမွာ ဖံြ႕ၿဖိဳးၿပီး ႏုိင္ငံႀကီးမ်ား၏ ဒီမုိကေရစီအေျပာင္းအလဲကာလမ်ားမွ အေတြ႕အႀကဳံမ်ားအေပၚ အေျခခံေၾကာင္းသတိျပဳမိသည္။ ဆုိရလွ်င္ ၁၈ ႏွင့္ ၁၉ ရာစုဥေရာပ အေတြ႕
အႀကဳံျဖင့္ ၂၁ ရာစု ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ မ်ဥ္းၿပိဳင္ဆဲြၾကည့္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ အားနာနာႏွင့္ပင္ သူ႔ ဴနခအကမန ကုိျဖတ္ၿပီး ေခတ္ၿပိဳင္ပညာရွင္ တစ္ေယာက္၏အမည္ကုိ ကြၽန္ေတာ္ေျပာလုိက္သည္။ ''ဖေလာရင့္ တကၠသုိလ္
က ပါေမာကၡရွမစ္ထာကုိ သိပါသလား'' သူက ကြၽန္ေတာ့္အေမးကုိ ႏႈတ္ျဖင့္မေျဖ။ မသိမသာေခါင္းရမ္းျပသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ပါေမာကၡ ရွမစ္ထာ၏ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ စာတမ္းႏွစ္ေစာင္ကုိ ညႊန္းလုိက္ၿပီး . . .။
''ခင္ဗ်ား အဲဒီစာအုပ္စာတမ္းေတြဖတ္ၿပီးမွ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကုိ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ျပန္သုံးသပ္ၾကည့္ေပါ့ဗ်ာ . . .။''
ေျပာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ေငးၾကည့္ေနသည္။
'ဒီေကာင္ ဘာေကာင္လဲ' ေပါ့။

ပထမလႈိင္းႏွင္႕ တတိယလႈိင္း ပါေမာကၡရွမစ္ထာ၏အမည္ကုိ ထုတ္ေျပာလုိက္ရသည္မွာ အေၾကာင္းရွိ၍ျဖစ္သည္။ ၁၉၇၄ ေပၚတူဂီႏုိင္ငံမွ စတင္ေသာ မ်က္ ေမွာက္ေခတ္ဒီမုိကရက္တစ္လႈပ္ရွားမႈမ်ား (ဟားဗတ္ပါေမာကၡဟန္ တင္တန္၏ စကားႏွင့္ဆုိရလွ်င္ တတိယလႈိင္း) ႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ပါေမာကၡရွမစ္ထာကုိ အထူးကြၽမ္းက်င္သူအျဖစ္ ပညာေလာကမွ သိ မွတ္လက္ခံလာၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ႔အလုိအရ တတိယ လႈိင္းမွာ ပထမလႈိင္း (ယေန႔အသားက်ၿပီး ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံႀကီးမ်ား၏ ကနဦးအေတြ႕အႀကဳံ) ႏွင့္ မတူဟုဆုိသည္။ သေဘာသဘာဝခ်င္းမတူ သည့္ လႈိင္းႏွစ္လႈိင္းကုိ

မ်ဥ္းၿပိဳင္ ဆဲြေလ့လာလွ်င္ လက္ေတြ႕ႏွင့္ အံ ေခ်ာ္႐ုံမွ်မက အႏၲရာယ္ရွိႏုိင္သည္ဟု သတိေပးသည္။
အဂၤလန္၊ အေမရိကန္စေသာယေန႔ဖံြ႕ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံမ်ား၏ ဒီမုိက ရက္တစ္အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ ပါေမာကၡရွမစ္ထာက ယခုလုိ အႏွစ္ ခ်ဳပ္ေကာက္ခ်က္ဆဲြျပပါသည္။
၁။ ဆုိခဲ့ပါ ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ ဒီမုိကရက္တစ္အေျပာင္းအလဲမ်ား မစတင္မီကပင္ 'တင္ကူးအေျခအေန' (ဏမနခသညိငအငသည) သုံးရပ္ရွိခဲ့ၿပီးျဖစ္ သည္။ တစ္စုံတစ္ရာေသာအတုိင္းအတာျဖင့္ စီးပြားေရးဖံြ႕ၿဖိဳးမႈ၊ လူလတ္ တန္းစားႏွင့္ 'အရပ္ဘက္အဖဲြ႕အစည္းမ်ား' (ဃငလငူ ွသခငနအပ) တုိ႔ျဖစ္သည္။
၂။ ဤသုိ႔ေသာ တင္ကူးအေျခအေနမ်ားရွိေနသည့္အတြက္ ထုိႏုိင္ငံႀကီးမ်ား၏ ဒီမုိကေရစီေရးမွာ အရင္းခံက်က်လွည့္ေျပာင္းႏုိင္ ခဲ့သည္။ စနစ္ေဟာင္းႏွင့္ ျပတ္ျပတ္သားသားလမ္းခဲြႏုိင္ခဲ့သည္။
၃။ သုိ႔ႏွင့္အမွ် အဆုိပါႏုိင္ငံႀကီးမ်ားအတြက္ လစ္ဘရယ္လုိက္ ေဇးရွင္းႏွင့္ 'ဒီမုိကရက္တုိက္ ေဇးရွင္း' (democratization) တုိ႔မွာ ထပ္ တူညီသည္ဟုဆုိႏုိင္သည္။ ေျပာလုိသည္မွာ ဒီမုိကေရစီအေျပာင္း အလဲမွေန၍ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီသုိ႔ ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းဦးတည္သြား ႏုိင္သည္ဟု ဆုိလုိရင္းျဖစ္သည္။
ယေန႔ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ား၏ ဒီမုိကရက္တစ္အေျပာင္းအလဲမ်ား ကုိ အစဲြကင္းကင္းၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ဆုိခဲ့ပါလကၡဏာသုံးရပ္လုံးတစ္ ခုမွ်မရွိ။ သူ႔ထူးျခားခ်က္ႏွင့္သူဟုဆုိသည္။ ဤထူးျခားလကၡဏာမ်ား
ကုိလည္း ပါေမာကၡရွမစ္ထာက ယခုလုိ စိစစ္ျပသည္။
၁။ ယေန႔ ဒီမုိကရက္တစ္အေျပာင္းအလဲမ်ားကုိ မ်က္ေမွာက္ျပဳ ေနရေသာ ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ားမွာ စီးပြားေရးဖံြ႕ၿဖိဳးမႈေနာက္က်က်န္ရစ္ သည့္အေျခအေနတြင္ရွိသည္။ အမွီခုိကင္းေသာလူလတ္တန္းစား
ပီပီသသမရွိသလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရပ္တည္လႈပ္ရွားႏုိင္ေသာ အရပ္ ဘက္အဖဲြ႕အစည္းမ်ားလည္း ပီပီျပင္ျပင္ရွိသည္မဟုတ္။ ဒီမုိကရက္ တစ္တင္ကူးအေျခအေနမ်ားမရွိဘဲ ဒီမုိကေရစီေရးကုိ ရင္ဆုိင္ေနၾကရ
သည့္အေနအထားျဖစ္သည္။
၂။ ဤထူးျခားခ်က္၏ အက်ဳိးဆက္ေၾကာင့္ပင္ ယခင္ပထမ လႈိင္းကလုိ စနစ္ေဟာင္းႏွင္ ့ျပတ္ျပတ္သားသား လမ္းခဲြႏုိင္စရာမရွိ။ တည္ဆဲအီလစ္မ်ားႏွင့္ အင္အားစုသစ္မ်ားအေက်အလည္ညိႇႏႈိင္း အေျဖရွာရာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ 'ပဋိညာဥ္အေျပာင္းအလဲ' (ဏေခအနိ မေည်ငအငသည်) သုိ႔မဟုတ္ တည္ဆဲအီလစ္မ်ား ကိုယ္တုိင္က ဦးေဆာင္ ေသာ 'သတ္မွတ္ျပ႒ာန္းၿပီးအေျပာင္းအလဲ' (ႈာစသ်နိ ႊမေည်ငအငသည်) ေတြသာ အေတြ႕ရမ်ားသည္။ ဤတြင္ေျပာလုိသည္မွာ အရင္းအျမစ္ ကစ ေမွာက္လွန္ေျပာင္းလဲလုိေသာ ရယ္ဒီကယ္ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ အလုပ္ မျဖစ္ႏုိင္ဟုဆုိလုိရင္းျဖစ္သည္။
၃။ အဆုိပါထူးျခားခ်က္ႏွစ္ရပ္ေၾကာင့္ပင္ ဖံြ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ား
၏ ဒီမုိကရက္တစ္အေျပာင္းအလဲမ်ားမွာ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီသုိ႔
ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းတုိက္႐ုိက္ဦးတည္သြားႏုိင္ဖြယ္မရွိ။ ေယဘုယ်အား ျဖင့္ အဆင့္သုံးဆင့္ျဖတ္သန္းၾကရမည့္သေဘာရွိသည္ဟုဆုိသည္။
ဤသည္တုိ႔မွာ ပထမအဆင့္- 'လစ္ဘရယ္လုိက္ေဇးရွင္းအဆင့္' (ဴငဘနမေူငဖေအငသည)
၊ 'အၾကမ္းထည္ေအာ္တုိကေရစီ' (ြၽငါငိ ေကအသခမေခပ)မွလစ္ဘရယ္လုိက္ဇ္ေအာ္တုိကေရစီ' (ဴငဘနမေူငဖနိ ေကအသခမေခပ) သုိ႔ ေရြ႕လာေသာအဆင့္ျဖစ္သည္။ လိမၼာပါးနပ္စြာတံု႔ျပန္ႏုိင္လွ်င္ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အဖြင့္က်ားကြက္ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟု သံုးသပ္သည္။ ဒုတိယအဆင့္ - အကူးအေျပာင္းအဆင့္ (ႊမေည်ငအငသည)အင္အား စု အေဟာင္းအသစ္မ်ားလက္တြဲၿပီး ဒီမိုကရက္တစ္အင္စတီက်ဴးရွင္း မ်ား တည္ေဆာက္ရသည့္အဆင့္ျဖစ္သည္။ ႈည်အငအကအငသညေူငဖေအငသည အဆင့္ဟုလည္းေခၚသည္။
တတိယအဆင့္ - ခုိင္မာေစေရးအဆင့္ (ဃသည်သူငိေအငသညတည္ေဆာက္ၿပီး အင္စတီက်ဴးရွင္း အေျခခံေပၚတြင္ ရင့္က်က္ခုိင္မာ ေသာ ဒီမိုကေရစီကိုတည္ေဆာက္ရင္း လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီသို႔ ဦး
တည္ရမည့္အဆင့္ျဖစ္သည္။ လႈိင္းႏွစ္လႈိင္း၏ ဆိုခဲ့ပါမတူျခားနားေသာ လကၡဏာရပ္မ်ားမွာ
ပေလယာတို႔၏ စိတ္ဆႏၵႏွင့္မဆုိင္၊ ပကတိအေျခအေန၏ ျပ႒ာန္းခ်က္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း ပါေမာကၡရွမစ္ထာကမွတ္ခ်က္ျပဳပါသည္။ သို႔ႏွင့္ တုိင္ ယေန႔ဖြံ႕ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံမ်ား၏ ပကတိအေျခအေနမွန္ကို အေနာက္ တုိင္းပညာရွင္မ်ားကိုယ္တုိင္က ဆုပ္မိကိုင္မိမရွိ။ ဤသို႔ျဖစ္ရသည္ မွာ သူတို႔တစ္ေတြ၏ ေက်ာင္းသင္ပညာရပ္မ်ားတြင္ 'ဒီမိုကေရစီ' အေၾကာင္းသာပါၿပီး 'ဒီမိုကရက္တုိက္ေဇရွင္းဘာသာရပ္' ကို မသင္
ၾကားဖူးေသာေၾကာင့္ျဖစ္ႏုိင္သည္ဟုလည္း သူကသံုးသပ္ေဖာ္ျပသည္။ အဆိုပါဘာသာရပ္သစ္ (ီနာသခမေအငဖေအငသည)မွာ ယခုမွ သုေတသန အဆင့္တြင္ရွိေနဆဲျဖစ္ရာ ေက်ာင္းသံုးစာအုပ္ထဲသို႔ မေရာက္ေသးဟု ဆိုပါသည္။ ေရဒီယိုတစ္လံုးသာျဖစ္သည္။ သို႔ႏွင့္အမွ် သူအာ႐ံုက်ေနသည္မွာ
ျပင္ပမီဒီယာမ်ား၏ အာေဘာ္သာျဖစ္ေနေတာ့သည္။ အစ္ကိုႀကီးကို လူခ်င္းခင္သည့္တုိင္ သူ႔အျမင္၊ သူ႔အေတြးေတြကို ကြၽန္ေတာ္မေထာက္ ခံႏုိင္ေတာ့ပါ။ ဤအတြက္ ကြၽန္ေတာ့္မွာ လံုေလာက္ေသာအေၾကာင္း
ရွိပါသည္။ ၄၈ လႈိင္းႏွင္႕ ၈၈ လႈိင္း ေျပာရလွ်င္ အစ္ကိုႀကီးတို႔မ်ဳိးဆက္ေရာ သူတို႔အရင္မ်ဳိးဆက္
ပါ (ဝန္ခံရလွ်င္ ကြၽန္ေတာ္တို႔မ်ဳိးဆက္သည္ပါ) ၁၉၄၈ လႈိင္းလံုးႀကီး ၏ ၾသဇာအရွိန္အဝါေအာက္တြင္ လူျဖစ္ႀကီးျပင္းခဲ့ရသူမ်ားျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူလတ္ပိုင္း၊ အစ္ကို
ႀကီးတို႔လူႀကီးပိုင္းတြင္ ႀကံဳလိုက္ရေသာ ၁၉၈၈ လႈိင္းလံုးႀကီးကို ကြၽန္ ေတာ္တို႔ စြဲလမ္းရင္းစြဲရွိသည့္ ၁၉၄၈ လႈိင္းလံုးႀကီးႏွင့္ မ်ဥ္းၿပိဳင္ဆြဲ ခ်ဥ္းကပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္တန္ရာသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဤလႈိင္းႏွစ္လိႈင္း မွာ ဘယ္လိုမွမတူပါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ဟူ၍ပင္ဆိုႏုိင္ေလာက္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ဆင္ျခင္မိသမွ် ၄၈ လႈိင္း၏ သဘာဝမွာ ၁။ မဟာ အုိင္ဒီယာႀကီးတစ္ခု၏ ဦးေဆာင္မႈေအာက္မွျဖစ္သည္။ ၂။ ဤအုိင္ဒီ ယာႀကီး၏ ေစစားရာအတုိင္း ဆန္႔က်င္ဘက္အင္အားစုကို ဘယ္နည္း ႏွင့္မွ် မေစ့စပ္ရေသာ လူတန္းစားရန္သူဟုသေဘာထားသည္။ ၃။ သို႔အတြက္ ရယ္ဒီကယ္ေတာ္လွန္ေရးမ်ားျဖင့္ အျပတ္စာရင္းရွင္းရ
မည္ဟု ခံယူသည္။ ဆိုရလွ်င္ 'အၾ<ြကင္းသုညဂိမ္း' (zero-game)
ျဖစ္ပါသည္။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ စစ္ေအးေခတ္ပါရာဒိုင္းႏွင့္ ေရြ႕ေသာ လႈိင္းျဖစ္သည္။
၈၈ လႈိင္းကားဤသို႔မဟုတ္။ သူ႔ထူးျခားခ်က္ႏွင့္သူျဖစ္သည္။
၁။ မဟာအိုင္ဒီယာႀကီးမ်ား ေလေလွ်ာ့ခံထားရခ်ိန္တြင္ ေပၚထြက္ေသာ လႈိင္းျဖစ္သည္။ ၂။ လူတန္းစားအေကာက္အယူေတြ မွိန္ေဖ်ာ့ၿပီး အမ်ဳိး သားအက်ဳိးစီးပြားမ်ားေရွ႕ေရာက္လာခ်ိန္ျဖစ္၍ 'ရန္သူမရွိ မိတ္ေဆြ သာရွိ၊ မုန္းသူမရွိ၊ ခ်စ္သူသာရွိ' အေနအထားျဖစ္သည္။ အင္အားစု အားလံုးကို အမ်ဳိးသားေရး အင္အားစုအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ဖို႔လိုသည္။ ၃။ သို႔အတြက္ ယခင္ရယ္ဒီကယ္ေပၚျပဴလာမ်ားႏွင့္ အလုပ္မျဖစ္ႏုိင္။
ရန္သူကို မိတ္ေဆြေျပာင္းရမည့္ ႏုိင္ငံေရးျဖစ္သည္။ ဆိုရလွ်င္ 'အၾ<ြကင္းသုညမဟုတ္ဂိမ္း' (ၿသည-ဇနမသ-ွကာ ြောန)ျဖစ္သည္။ အႏွစ္ ခ်ဳပ္ဆိုရလွ်င္ စစ္ေအးလြန္ေခတ္ပါရာဒိုင္းႏွင့္ ေရြ႕ေသာလႈိင္းျဖစ္သည္။
၄၈ လႈိင္းႏွင့္မတူ။ ဘယ္လိုမွမတူ။ ဤသေဘာေတြကို ရွင္းျပေတာ့ အစ္ကိုႀကီးက ကြၽန္ေတာ့္ကို
ယခုလို ေထာပနာျပဳသည္။ ''အေတာ္ေ-ာက္သံုးမက်တဲ့ေကာင္ကြာ။ မင္းအျမင္ေတြက
ဓနရွင္ပညာတတ္ေတြေလာက္ေတာင္ မျပတ္သားေတာ့ဘူး၊ ဒီအတုိင္း ဆို မင္းသစၥာေဖာက္ျဖစ္ေတာ့မယ္. . .။''
ကြၽန္ေတာ္ဘာမွမတုံ႔ျပန္ပါ။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေျပာစရာေတြ ရင္ ႏွင့္အျပည့္။ 'ကြၽန္ေတာ္က ဘာကိုသစၥာခံလုိ႔ ဘာကိုသစၥာေဖာက္ရ မွာတဲ့လဲ . . .။' အုိင္ဒီအိုလိုဂ်ီတစ္ခု အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု လူပုဂၢိဳလ္
တစ္ေယာက္ကို သစၥာခံသည္မ်ိဳး ကြၽန္ေတာ့္တြင္မရွိေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ့္ သားသမီးေတြအပါအဝင္ ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ား၏ မ်က္ႏွာ တစ္ခုတည္းသာ ကြၽန္ေတာ္ၾကည့္ပါေတာ့သည္။ ကြၽန္ေတာ္မေမြး
ခင္ကတည္းက ရွိေနခဲ့ေသာ 'ခ်သမုိင္းႀကီး' ကို ေနာင္မ်ိဳးဆက္ေတြ အတြက္ အေမြခ်န္မထားခ်င္ေတာ့။ ဤသည္ပင္ ကြၽန္ေတာ့္သစၥာ စကားျဖစ္ပါသည္။
အႏၱရာယ္
သမုိင္းျဖစ္စဥ္မ်ား 'မ်ဥ္းတန္းသေဘာ' (ဴငညနေမ) အေရြ႕ျဖင့္ သြား ခဲ့စဥ္ကမူ ဆိုခဲ့ပါမ်ဥ္းၿပိဳင္ ေလ့လာနည္းမ်ားမွာ တစ္စံုတစ္ရာ အသံုး တည့္ႏုိင္ေကာင္း တည့္ႏုိင္စရာရွိပါသည္။ သို႔ႏွင့္တုိင္ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္
ေတြ 'မ်ဥ္းတန္းမဟုတ္သည့္သေဘာ' (ညသည-ဴငညနေမ) ျဖင့္သြားေနေသာ
မ်က္ေမွာက္ေခတ္တြင္မူ ဘယ္လိုမွ အသံုးတည့္စရာမရွိႏုိင္ေတာ့ပါ။ ပါေမာကၡရွမစ္ထာ၏ စကားႏွင့္ဆိုရလွ်င္ - လက္ေတြ႕ႏွင့္အံေခ်ာ္႐ံု မွ်မက အႏၲရာယ္ပင္ရွိႏုိင္ပါသည္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီဝကၤပါလမ္းကို ပိုမို
႐ႈပ္ေထြး ပိုမို႐ွည္လ်ား ပိုမိုအႏၲရာယ္မ်ားေစမည့္ အႏၲရာယ္လမ္းဟုျမင္သည္။ ပထမမ်ဥ္းၿပိဳင္ (ပထမလိႈင္းႏွင့္တတိယလိႈင္းထပ္တူျပဳစဥ္းစား သည့္ မ်ဥ္းၿပိဳင္) ကို အာ႐ံုက်သူမ်ားမွာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ မနီးေသာ အေနာက္တိုင္းပညာရွင္ဆိုသူမ်ားႏွင့္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ေဝးကြာေန ေသာ အေဝးေရာက္အခ်ိဳ႕ျဖစ္ပါသည္။ အစ္ကိုႀကီးေျပာေသာ 'ဓနရွင္ ပညာတတ္' ဆိုသူေတြျဖစ္ပါလိမ့္မည္။ စစ္ေအးေခတ္ သတ္မွတ္ခ်က္ အရ လက္ယာ' ဆိုပါစို႔။ ဒုတိယမ်ဥ္းၿပိဳင္ (၄၈လိႈင္းႏွင့္ ၈၈လိႈင္း ဗလံုးဗေထြးျဖစ္ေနသည့္ မ်ဥ္းၿပိဳင္) ကမူ အစ္ကိုႀကီးတုိ႔လိုျမန္မာ့ လက္ဝဲသမားေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား၏ ခ်ဥ္းကပ္နည္းျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ စစ္ေအးေခတ္သတ္မွတ္ခ်က္အရ ဆိုလွ်င္'လက္ဝဲ'ဆိုပါစို႔။ စစ္ေအး လြန္ေခတ္ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးကိုၾကည့္ျမင္ရာတြင္ စစ္ေအးေခတ္ လက္ ယာႏွင့္လက္ဝဲတို႔ လာဆံုေနသည္မွာ ေထ့ေငါ့သေရာ္ခ်င္စရာ ႈမသညငခ ျဖစ္ေနမည္လားမသိ။ ဤသည္ပင္ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးဓေလ့၏ ထူးျခား
ခ်က္ျဖစ္လိမ့္မည္လားေတြးမိသည္။ မည္သို႔ပင္ရွိေစ၊ ပထမမ်ဥ္းၿပိဳင္သမားမ်ားအတြက္ 'ျမန္မာ့ႏုိင္ငံ
ေရးပကတိအရွိကုိၾကည့္ၾကပါ' 'ပါေမာကၡရွမစ္ထာ၏ စာေတြရွာဖတ္ ၾကပါ' ဟု ေမတၱာရပ္ခံလိုပါသည္။ အစ္ကိုႀကီးတုိ႔လို ဒုတိယမ်ဥ္းၿပိဳင္ အာ႐ံုက်သူမ်ားအတြက္မူ လက္ဝဲအုိင္ဒီအုိလိုဂ်ီ၏ ေခါင္းကိုင္ဖခင္ႀကီး
ကားလ္မာကၡ္၏ ေကာက္ခ်က္တစ္ခုကို ဆြဲယူထုတ္ျပလိုပါသည္။ မာကၡ္စကားက ယခုလို. . .။ 'တကယ့္လက္ေတြ႕၏ ေျခလွမ္းတစ္ လွမ္းမွာ၊ သေဘာတရားေရး က်မ္းေပါင္းေျမာက္ျမားစြာထက္ပို၍အေရး
ႀကီးေပသည္ . . .' ဟူလို။
ေက်ာ္ဝင္း