ႏိုင္ငံေရးသည္ အမ်ားသေဘာျဖစ္သည္

ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပဲြသည္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႕အစည္း ႏွင့္စိမ္းေနသည့္အရာမဟုတ္ပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခါစ ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေရြးေကာက္ပဲြမွာလည္း ပါတီစံုေရြးေကာက္ပဲြပင္ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီမွာ လစ္ဘရယ္ဒီမုိကေရစီျဖစ္သည္။ လူအမ်ားက လြတ္လပ္မႈပို၍ရသျဖင့္ ဤဒီမိုကေရစီသေဘာကို ပို၍ ႏွစ္လိုၾကသည္။ ယေန႔က်င္းပျပဳလုပ္ေတာ့မည့္ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီေရြး ေကာက္ပဲြမွာလည္း ဒီမိုကေရစီကိုဦးတည္အေျခခံေပသည္။ သို႔ရာတြင္ Guided Democracy ေခၚ လမ္းၫႊန္ဒီမိုကေရစီသာျဖစ္သည္။
ဒီမိုကေရစီဆုိသည္မွာ ပရမတၳသစၥာမဟုတ္။ သမုတိသစၥာမွ် သာျဖစ္ရကား ပံုေသကားက် ဤသုိ႔ပင္သြားရမည့္လမ္းစဥ္ဟု မဆုိ သာ။ တုိင္းျပည္တစ္ခု၏ ႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုက လက္ခံသည့္ ပံုသဏၭာန္ကိုသာ စံအျဖစ္အသံုးျပဳၾကရမည္မွာ ဓမၼတာပင္ျဖစ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အမ်ားညီ၍ 'ဤ'ကို 'ကြၽဲ'ဖတ္ရမည္ဟု မဆိုလိုပါ။ 'ဤ'မွာ ဤသာျဖစ္၍ 'ကြၽဲ'မွာလည္း 'ကြၽဲ'သာျဖစ္ပါသည္။ ဤကို ကြၽဲဖတ္ပါ က အမွားသိျဖစ္၍ ေကာင္းက်ဳိးမရႏိုင္ပါ။ ဆံုး႐ံႈးမႈကိုသာ ျဖစ္ေပၚ ေစပါလိမ့္မည္။
ပါတီဆုိသည္မွာ လူထု၏အစိတ္အပုိင္း Party of People ျဖစ္ရကား ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားမွာ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆတူသူ လူထု၏အ စိတ္အပိုင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပါတီတစ္ခု၏ သေဘာတရား၊ လမ္းစဥ္အေပၚ လူအမ်ားက သိရွိနားလည္ေအာင္ လက္ခံလာေအာင္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရး၊ လံႈ႕ေဆာ္ေရး၊ ပညာေပးေရးတုိ႔ကို စနစ္တက်အကြက္ ခ်၍ လုပ္ၾကရျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ားသေဘာတူက ေအာင္ျမင္သည္။ အမ်ားသေဘာႏွင့္မေတြ႕က က်႐ံႈးမည္မွာ ဧကန္မုခ်ျဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံေရးမူ၀ါဒလမ္းစဥ္မ်ားမွာ အမ်ားအက်ဳိးသယ္ပိုးႏိုင္ရန္ အတြက္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးတုိ႔အေပၚ အေျခခံ၍ ခ်မွတ္ၾကသည္။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒသည္ ဗဟု၀ါဒျဖစ္သည္။ ပစၥည္းပိုင္ဆုိင္မႈကို အေၾကာင္း ျပဳ၍ ေပၚေပါက္လာခဲ့သည္။ ကုန္ထုတ္ကိရိယာမ်ား၊ အရင္းအႏွီး မ်ားကို ပုဂၢလိကပိုင္ဆုိင္မႈမရွိဘဲ ႏိုင္ငံသားမ်ားက စုေပါင္းပိုင္ဆုိင္ရန္ ျဖစ္သည္။ မတ္(က္)စ္၀ါဒသည္ အရင္းရွင္တုိ႔က အလုပ္သမားမ်ား အေပၚ ေခါင္းပံုျဖတ္ျခင္းကို စနစ္တက်ေလ့လာေသာ၀ါဒျဖစ္သည္။ အျမတ္ႏွင့္အရင္းအႏွီးကို တစ္ဦးတည္းပိုင္၍ မတရားဟု ေဖာ္ျပသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အရင္းမဲ့တို႔၏ အ<ကင္းမဲ့အာဏာျဖင့္ အရင္းအႏွီးမ်ား၊ ေျမမ်ားကိုအမ်ားပိုင္ျပဳလုပ္ရမည္ဟု ဆံုးျဖတ္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ အမ်ား ပိုင္လာေသာပစၥည္းမ်ား၊ အရင္းအႏွီးမ်ားႏွင့္အ<ကင္းမဲ့အာဏာမ်ား ကို မည္သုိ႔ထိန္းေက်ာင္းရမည္ကိုမူ လမ္းၫႊန္မႈမေပးထား။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘံု၀ါဒ၊ ေလာကနိဗၺာန္ဟု တင္စားထားေသာ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္တြင္ အာဏာရွင္စနစ္သာ ထြန္းကားခဲ့သည္။ မူလရည္ရြယ္ခ်က္မေအာင္ ျမင္၊ အမွားသိျဖစ္၍ ေကာင္းက်ဳိးမရ၊ ဆင္းရဲသားတုိ႔ ဆင္းရဲတြင္းမွ မလြတ္ေျမာက္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။ အရင္းရွင္ေပ်ာက္၍ အာဏာ ရွင္တုိ႔က အခြင့္ထူးခံသာျဖစ္သြားခဲ့သည္မွာ လက္ေတြ႕သာဓကပင္ျဖစ္ သည္။ ဤသည္မွာ အမ်ားသေဘာ ႏိုင္ငံေရးကို လူတစ္စုပိုင္လုပ္လုိက္ ၍ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရးသည္ အ မ်ားသေဘာျဖစ္ရကား အမ်ားဆႏၵ အတုိင္းလုပ္ျခင္းကသာ အက်ဳိးရွိ မည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။
တခ်ဳိ႕က ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒေခၚ ဘံု၀ါဒမွာ ျပင္းထန္လြန္းသည္ဟုဆုိ ကာ သူ႔ထက္အနည္းငယ္ေပ်ာ့ ေပ်ာင္းေသာ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒကို ပါတီ၏မူ၀ါဒအျဖစ္လက္ခံၾကသည္။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒက ဘာသာေရးကို မ်က္ႏွာသာမေပးေသာ္လည္း ဆုိ ရွယ္လစ္တုိ႔က ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ ကို မတားျမစ္။ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ဘာသာ ေရးကင္းရွင္းေစရန္ စည္းျခားထား သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ လြတ္လပ္ ေရးႀကိဳးပမ္းမႈႏွင့္အတူ သေႏၶတည္ လာခဲ့ေသာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒမွာ အသိ မွားအျမင္မွားျဖင့္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့၍ သက္ဆုိးမရွည္ခဲ့ပါ။